'Maar Sinterklaas, ik blog toch over interieur? Ik houd me wel bezig met kleuren, maar niet met die van mensen!'. Zo begon ons gesprek eergisteren. 'Ingrid, dat weet ik wel, maar jouw Sinterklaaspotje zette mij aan het denken en herinnerde me aan de tijd dat ik nog een klein Klaasje was'. Ik schrok, want ik had nooit beseft dat Sinterklaas ook eens een klein Klaasje was geweest.
Luister, zei de Sint, en dat deed ik, want ik ben nog steeds wel een beetje bang voor hem. Ik ben wit en dat ben jij ook, zei hij. Jaaaa, Sinterklaas, dat weet ik wel, dat heb ik al zo vaak te horen gekregen. Wat ben jij wit, of in de zomer: wat ben jij rood! En dan ook nog die sproeten... Sinterklaas zei: die had ik vroeger ook en ik vond het helemaal niks. Ze verdwijnen wel als je zo tegen de 200 jaar loopt. Ik ben sowieso altijd jaloers op mijn donkere makkers geweest. Stel je voor, we wonen notabene in Spanje, de Pieten dansen altijd lachend in de zon, terwijl ik maar loop te smeren. Waarom denk je dat ik altijd zo'n enorme tabbert en mijter aan heb, dat is toch allang niet meer modern? Dus ik heb er genoeg van, ik wil ook zwart zijn!
Maar Sinterklaas, dat kan toch niet, je kunt toch niet zomaar van kleur veranderen? Waarom niet, de Pieten mogen nu toch ook elke kleur aannemen die ze willen? Tsja, daar had ie wel een punt, maar ik zag nu wel het hele Sinterklaassprookje in duigen vallen. Hoe te voorkomen dat nu ook Sinterklaas van kleur ging veranderen? (Stiekem wilde ik ook wel graag weten hoe hij dat dan zou doen, van kleur veranderen, want dat wil ik ook wel, mooi bruin in plaats van wit.)
Ik besloot het over een andere boeg te gooien en stelde mij streng op. Sinterklaas, nu is het afgelopen. Iedereen wordt met een bepaalde kleur geboren: wit, bruin, zwart of geel. Andere kleuren mensen heb ik nog nooit gezien. Het is ook niet belangrijk. De Pieten moeten het zelf maar weten en doen waar ze zich goed bij voelen, en dat geldt ook voor u. In uw vrije tijd mag u zichzelf wat mij betreft pimpelpaars sminken, maar 1 maand per jaar ben u gewoon Sinterklaas, een witte, punt uit.
En houdt u zich maar gewoon bezig met uw werk en verwen alle kleuren kindjes op de wereld. Het maakt hen niet uit, als ze maar lekker kunnen spelen en lachen. Einde discussie.
De Sint heeft mij inmiddels laten weten dat ie gewoon wit blijft en dat hij samen met de Pieten zoveel mogelijk kinderen blij gaat maken, ook op plekken in de wereld waar ze hem niet eens kennen.
Ik blog voortaan gewoon weer over interieur en die potjes, die kun je bij mij kopen ... in alle kleuren. Desgewenst, vul ik ze met strooigoed, gewoon van de Hema of Albert Heijn, gratis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten